Việt Hán từ Kątne, Poland

viethuynh15

05/18/2024

Dữ liệu người dùng, đánh giá và đề xuất cho sách

Việt Hán Sách lại (11)

2018-06-24 04:31

Cách Mạng Thư viện Sách hướng dẫn

Sách được viết bởi Bởi: Emmanuel Macron

I heard Alexandra Styron read from her memoir recently at The Mount in Lenox, MA (Edith Wharton's home). She's an excellent speaker and it was a riveting hour. I was therefore very much looking forward to reading her book, which I'd by chance found on the Swap Rack at my local cafe. The first half of the book (she read the 2nd chapter) does not disappoint. Alexandra's tales of researching her father through his letters and papers housed in the collection at Duke University, along with tales of growing up with him, the stories that he told her as a child--often quite scary--are very moving. But as she journeys in prose through her own adolescence and adulthood, the book becomes more about the daughter (she's the youngest of four) and less about the father and author. As Styron's depression overtakes him for a second time, Alexandra seems particularly ill-equipped to write about it and him. There a is a page late in the memoir where Alexandra quotes her sister Susanna from her writing on their father's death. Her sister's writing feels much more incisive and sensitive than what we've been wading through. The second half of the book feels gossipy, unenlightened: standard growing-up memoir material (too much about boyfriends, traipsing about on Martha's Vineyard). Perhaps she needed more distance than she had at the time of this writing. A complex, depressive, sometimes hurtful man, Styron evoked complicated emotions from his daughter, and I don't feel that she fully explores these. Am I being unfair? I can't stand it when the mother or father in a memoir is referred to as Mommy or Daddy (The Color of Water is another example)...surely the son or daughter outgrew this appellation? Maybe not. Maybe Daddy was what she called her father all his life: but does the reader need to hear it too? Daddy grates.

2020-05-07 02:32

Robin Hood - Hiệp Sĩ Rừng Xanh Thư viện Sách hướng dẫn

Sách được viết bởi Bởi: Teraves

** alerta de spoiler ** Numbers era un libro interesante, y estaba triste por el resultado inviable que Jem pudo ver en los ojos de alguien. Con una mirada directa en sus ojos, podría saber la fecha de la muerte de esa persona. Un regalo aterrador que parece más un castigo. Porque no importaba la edad en que pudiera ver la muerte de las personas, desde bebés hasta niños, adolescentes, adultos y ancianos, todo tenía un final. Jem no pudo detener su muerte a pesar de que sabe cuándo vendrá. Y eso significa que no podía hacer nada, ni siquiera advertir a las personas que amaba del próximo evento. La solución de Jem a su dilema era mantenerse alejado de las personas. Si no le importaba o se acercaba a la gente, entonces su don no podía hacerle daño. Lo que ella hizo para evitar ser lastimada por la muerte de alguien con quien me puedo identificar. Para no ser lastimado por alguien novio, un mejor amigo, un hermano, un padre o un miembro de la familia, simplemente no debe preocuparse. Como me dijo hace unos años mi hermana "el poder de una relación está en manos de la persona que menos le importa". Es una forma triste de tener relaciones, porque no preocuparte tanto como puedas no te da la felicidad que otros sentirán. Pero puedes garantizar que no serás el lastimado por otro. Tienes el poder pero nunca aprenderás la felicidad del amor. Amor verdadero. Y así es como Jem pasó por la vida después de que su madre murió cuando ella tenía 6 años. Durante 15 años de su vida no amó a nadie, apenas habló y se mantuvo fuera de la vida de todos los demás tanto como fue posible. Eso cambió cuando conoció a Spider, también conocido como Terry. No fue amor a primera vista, sino que se convirtió en amor verdadero. Después de emprender un viaje juntos que les cambió la vida para escapar de la policía, su relación fue genial. Pero el nuevo final de Jem Spiders se acercaba. Faltaban algunas semanas, pero por una vez no dejó que eso la detuviera. Ella aprendió a cuidar y amar. Este fue un gran paso para ella, y sería y es para cualquiera. Renunciar a protegerse y dejar caer las paredes. Aprender a abrirse para lastimarse pero también a enamorarse. ¿Vale la pena, no en mi experiencia, pero si encuentras a la persona adecuada como Jem lo hizo ... diablos, sí, vale la pena! La mayoría de las personas darían cualquier cosa y todo para encontrar a esa persona especial. Eventualmente quiero lo que Jem y Spider encontraron el uno en el otro, pero estoy bastante seguro de que todos en el fondo realmente lo quieren. El final feliz de Jem no fue tan feliz porque, como podía prever en los ojos de Spider, murió. Jem lo perdió, no quiso hablar y nadie pudo alcanzarla, ayudarla, salvarla. Hasta que encontró otro amor verdadero como madre. Sí, estaba embarazada del niño Arañas. Ella llamó a su bebé Adam. Y lo más sorprendente fue que su regalo o castigo, fuera lo que fuera, se había ido. En algún momento durante su embarazo o trabajo de parto se había ido. Estaba feliz por una vez que podía mirar a un niño y no ver el final, solo la vida. Con esto ella lo crió con la ayuda de la tía de Spider y su madre adoptiva Karen. La vida siguió y ella siguió adelante. Aprendió a ser feliz de nuevo y se dedicó a Adam. Más tarde en la vida se hizo cargo de Karen cuando su final estaba cerca. Se quedó con ella hasta el final, y nunca dejó que Adam olvidara que tenía un papá. Le encantaba hablarle de su padre. Así que supongo que se podría decir que ella tuvo un final feliz con lo que tenía. Tomas lo que obtienes y lo conviertes en lo que quieres. Tu decides. Puedes elegir hacer algo realmente malo o realmente bueno. Jem hizo lo mejor que estaba feliz con lo que tenía. Y todos deberíamos aprender a hacer lo mismo !!!!!!!!!!!!

Người đọc Việt Hán từ Kątne, Poland

Người dùng coi những cuốn sách này là thú vị nhất trong năm 2017-2018, ban biên tập của cổng thông tin "Thư viện Sách hướng dẫn" khuyến cáo rằng tất cả các độc giả sẽ làm quen với văn học này.