Justin Norris từ Nanakmatta, Uttarakhand , India

_ustin_orris

11/22/2024

Dữ liệu người dùng, đánh giá và đề xuất cho sách

Justin Norris Sách lại (10)

2018-10-11 12:31

423 Lời Vàng Của Phật (Kinh Pháp Cú) Thư viện Sách hướng dẫn

Sách được viết bởi Bởi:

The premise is simple: Insane fans who worship Bruce Campbell use unexplained technology to destroy William Shatner while he's hosting a convention, but instead it pulls many/most of his characters into our world and seals off the convention and pits the characters against "Real" Shatner in a battle to the death. When you put it that way, how could it fail? On the plus side: It's a novella, so the joke doesn't have time to fall too flat. It treats the "Real" Shatner kindly. Great running gags about the Singing Shatner. Includes Elizabethan Shatner and Twilight Zone Shatner and others that are easy to miss. Has Denny Crane Shatner, which more stories need. But there are plenty of minuses, mostly in the world-building. We have a hyper-violent society with unnecessarily explicit torture that only seems to matter once. Convention security are referenced repeatedly but only appear in two scenes. Some thought seems to have gone into how the two high-tech bombs work and how the failure of one leaves the imported characters (Kirk Shatner is able to activate a toy light saber, creating a spectacular crossover at the expense of a deus ex machina), but we get minimal, muddled explanations, as well as other plot devices like a "static field" that keeps anyone from leaving for help. The relationship between the rest of the world and the Campbellians is unclear and hard to believe. Some history about "network wars" and other celebrities being executed feels hand-wavey at best. The writing was readable, although muddled on any details that weren't action and avoided most action details by describing action after-the-fact. I couldn't tell it if was supposed to be a thriller, a comedy, or satire. The level of violence seemed erratic and probably gratuitous. The writing around the cold, murderous convention organizer was completely different in tone from the earnest, doomed terrorists or the desperate "Real" Shatner or the various parodies of Shatner's characters. Add in a bizarrely superfluous faux-Shatner character and a completely unnecessary and jarring scene with Animated Kirk Shatner and it felt a little like reading a shared-world story. But really, it's short, it's cheap, and it has Rescue 911 Shatner standing around dying people asking the air to stay tuned and see if paramedics make it in time, while The Negotiator Shatner (from the Priceline commercials) keeps saying he can get them out of here cheaper and every shatner stops to remind you not to interact with Singing Shatner, since "he only does it for the attention." As a wrapper for some fun fanboy slapstick, it's 3 or 4 stars. As actual science fiction, it's 2. Call it 3 stars, get the ebook version cheap, and have a fun, quick read.

2018-10-11 14:31

Để Chồng Bạn Trở Thành Ông Bố Đảm Thư viện Sách hướng dẫn

Sách được viết bởi Bởi: Ota Toshimasa

Although Memories of Ice is considered by many to be the best of the Malazan books, I found it to be the weakest (edit, 2014: at least when I first wrote this review back in 2005 or so and had only read up to Midnight Tides. Since then there have been much weaker installments). This is so because of the following reasons: -The Mhybe storyline: Literally 150 pages of a character whining with nothing important happening. It is perfectly credible that given the Mhybe's situation she would be upset and give into self pity. But why do we need so many pages going over this? -Inane Bridgeburners banter: Pages upon pages of the Bridgeburner characters talking about nothing. Erikson's humour can be very hit or miss, and here its a complete miss that wastes pages before your eyes. -Irrelevant storylines: Although Erikson can nearly always stand his page count lowered, here it is more apparent, specifically in the storyline of Korbal Broach. It has nothing to do with any other characters, nor does it impact the plot in any way, though it can be amusing. I understand that there are novelettes devoted to the character, but here he makes an already overlong book even more so. -Its just too fucking much. The climax at Corel is so completely over the top, even for Erikson. There comes a point when he needs to limit himself. See the climaxes of Deadhouse Gates and Midnight Tides for examples of limits and excellence coinciding. -Kruppe. Anyone who has read the book will know why. -The Crippled God. Namely, this book suffers from being released before Midnight Tides, which acts as a prequel and explains the Crippled God's rise. Here, an entity we have only heard mention of over the first two books becomes the series villain and completely domineering in the space of 20 pages. No build up whatsoever. Thats not to say that there are no positives. The entire section dealing with the siege of Capustan is beautifully written, and is the best account of a siege/military operation you're likely to get in fantasy. Certain characters, like Ganoes Paran and Whiskeyjack, are characterized more coherently than in Gardens of the Moon. In all though, Memories is the worst Malazan book so far, and could be vastly improved by cutting out 200 pages or so.

2018-10-11 19:31

Những Cuộc Phiêu Lưu Của Tintin - Cá Mập Vùng Biển Đỏ Thư viện Sách hướng dẫn

Sách được viết bởi Bởi:

Lang, lang geleden, toen ik nog een jong en onschuldig meisje was (we spreken over het jaar 1983), kreeg ik van mijn moeder de vertaling van Die unendliche Geschichte van Michael Ende. Ik genoot en genoot opnieuw en opnieuw. Deze zomer heb ik het aan de kinderen voorgelezen. En ook zij genoten. Eigenlijk is het een vrij moralistisch verhaal over goed en kwaad, over egocentrisme en altruïsme en over echte en onechte vriendschap. Het boek verhaalt de avonturen van Bastiaan Balthazar Boeckx, een dik, dom jochie van een jaar of 10 dat, achternagezeten door de plaaggeesten uit de klas, in de boekwinkel van mijnheer Koriander terecht komt. Daar steelt hij een boek dat hem geweldig aantrekt: Het oneindige verhaal. Hij realiseert zich dat hij nu een dief is en zijn vader nooit meer onder ogen kan komen, en sluit zich op op de zolder van school. Hij begint te lezen. Het verhaal gaat over het afbrokkelende rijk van de Kleine Keizerin, Fantasië. Het rijk is aan het afbrokkelen omdat zij ernstig ziek is. Een jonge held, Atrejoe, wordt erop uitgestuurd om een mogelijk medicijn te gaan zoeken. Vrij snel blijkt dat het enige dat haar kan genezen een nieuwe naam is. Maar de Fantasiërs hebben zelf niet de gave tot verzinnen, daartoe moet er een mens naar Fantasië komen. Alleen een mens kan Fantasië weer gezond maken! Bastiaan windt zich danig op: dat is toch niet zo moeilijk: hij zou wel 100, nee, 1000 namen voor de Kleine Keizerin weten! Al lezende gebeurt er iets vreemds: Bastiaan verdwijnt in het verhaal. Hij geneest de Kleine Keizerin en als dank krijgt hij een machtig amulet, AURYN, omgehangen. Daarmee worden al zijn wensen werkelijkheid. Snel wenst hij zich mooi, sterk, slim enzovoorts. Later gaat hij ook voor andere wezens wensen in vervulling laten komen. Wat dan pas duidelijk wordt, is de prijs: voor elke wens die in vervulling gaat, gaat een deel van Bastiaans herinneringen aan zijn eigen wereld verloren. Lukt het hem nog om de weg naar huis terug te vinden? Of moet hij voor eeuwig door Fantasië blijven dolen? Zijn Fantasische vrienden besluiten Bastiaan te helpen. Maar wil hij zich wel laten helpen? Het boek is prachtig uitgegeven. Als het over Bastiaan gaat, in de mensenwereld, is het in rood gedrukt. Het oneindige verhaal zelf is in blauw gedrukt. Op het moment dat Bastiaan in het verhaal verdwijnt, blijft het dus blauw. Elk hoofdstuk van het oneindige verhaal begint met een van de hoofdletters van het alfabeth en een prachtige, toepasselijk geïllustreerde, gekalligrafeerde hoofdletter. Dus niet alleen een genot voor de geest, maar ook voor het oog. Voor volwassenen is het iets te moralistisch, maar kinderen kunnen nog goed tegen denken zonder nuances. Dat hoort natuurlijk ook wel een beetje bij het sprookjesachtige. Wb de leeftijdscategorie: ikzelf las het toen ik 13 was. Mijn oudste (11) begreep het stukken beter dan mijn jongste (6), maar ook voor de laatste was het genieten.

Người đọc Justin Norris từ Nanakmatta, Uttarakhand , India

Người dùng coi những cuốn sách này là thú vị nhất trong năm 2017-2018, ban biên tập của cổng thông tin "Thư viện Sách hướng dẫn" khuyến cáo rằng tất cả các độc giả sẽ làm quen với văn học này.