Mark Solario từ Pikurinskiy, Bryanskaya oblast', Russia

marksolario

11/22/2024

Dữ liệu người dùng, đánh giá và đề xuất cho sách

Mark Solario Sách lại (10)

2018-10-16 02:30

Bệnh Công Chúa Thư viện Sách hướng dẫn

Sách được viết bởi Bởi: Macchiato

I read Go Figure by Jo Edwards which is a fictional story about life right now. The main character Ryan is overweight and it makes her very self-conscious of everything. She blames all of her problems on her weight and she thinks that if she were thinner and prettier, she would be happier and that she would never get rejected by a boy. I thought the book made sense with the fact that several people struggle with their weight today. But I didn’t think it was written very well. The author didn’t vary her word choice and it was really easy to read and got boring at parts. During the story, Ryan goes to a doctor once a week to talk about her weight and her depression, so several pages in the book are hand-written notes from her doctor. I thought they were boring to read and never changed. Ryan reminds me of the main character Stacey, in the White is for magic series. They both have a problem that interferes with their lives everyday and they blame everything on it. For Stacey and Ryan it causes problems in their friendships with their best friends and their boyfriends. In the end of the books Ryan overcomes her trouble with her weight and lives with it. And Stacey figures out her nightmares and conquers them but in the sequels to White is for Magic Stacey’s nightmares come back. I would not recommend this book because I thought it was boring and uninteresting. Nothing dramatic happened in the plot and I don’t think many people will enjoy reading it. (267)

2018-10-16 07:30

Như Thị - Tái bản 03/12/2012 Thư viện Sách hướng dẫn

Sách được viết bởi Bởi: Đỗ Hồng Ngọc

For me, reading a play is kind of ”one man performance”, and totally different experience comparing to the very same play’s performance at theatre or in film form. I consider them as three different versions of one story. گفتن از شکسپیر و آثارش به تابو می ماند. کمتر کسی شهامت دارد بگوید از این یا آن اثر شکسپیر، خوشش نمی آید. یا عیب و ایرادی بر یکی از آثار او بگیرد. این واویلا بیشتر می شود وقتی انگلیسی، زبان دوم یا سومت باشد، و با ادبیات و زبان کهنه ی انگلیسی قرن شانزدهم بکلی بیگانه باشی! بهررو، منی که شکسپیر را اکثرن به زبان فارسی خوانده ام، و برخی از آثارش را در تیاتر و سینما به زبان های دیگر دیده ام، شهامت ابراز نظر ندارم. این که آثاری نظیر مکبث، تاجر ونیزی، شاه لیر، طوفان و... را بیشتر دوست داشته ام تا مثلن رومئو و ژولیت، یا رام کردن زن سرکش را، صرفن یک سلیقه ی شخصی ست. گرفتاری دیگرم آن است که هر بار اجرایی از یکی از آثار شکسپیر را دیده ام، هرچه در ذهن داشته ام، فروریخته، چرا که هر کارگردان تیاتر یا سینما، یا هر بازیگری آن را به شکلی نشان داده یا بازی کرده است، گاه بکلی متفاوت با اجرای قبلی یا بعدی. مثلن تمامی اجراهای "لارنس اولیویه" از شکسپیر، یا مجموعه ی تله ویزیونی بی بی سی و کمپانی شکسپیر، که روی دی وی دی هم موجود است، کارهایی ست درخشان با بازیگران و کارگردانانی همه شکسپیر شناس. به عنوان مثال "ریچارد سوم" با اجرای "لارنس اولیویه" بکلی قضاوتم را در مورد این نمایش نامه، در هم ریخت. با این همه دیدن هملت در چهار اجرای متفاوت، "لارنس اولیویه"، "کوزنتسف" (کارگردان و شکسپیرشناس روسی)، یا اجرای شگفت "درک جاکوبی"، و بالاخره هملت "کنت برانا"، آدم را در انتخاب، سر درگم می کند! غیر از اینها، آنچه در طول سال ها در ذهنم باقی مانده، دو اجرای شگفت "فرانکو زفیرلی" از "رام کردن زن سرکش" (با بازی "ریچارد برتون" و "الیزابت تیلور") و زیباترین "رومئو و ژولیت"ی که در عمرم دیده ام از "فرانکو زفیرلی"، یا اتللوی "اورسون ولز"، اتللوی "سر گئی باندارچوک"، و البته اتللوی "لارنس اولیویه"، یا هملت با بازی "ریچارد برتون"، هملت با بازی "کریستوفر پلامر"، هملت با بازی "درک جاکوبی"، و هملت با بازی "لارنس اولیویه" با همه ی کهنگی هم چنان درخشان اند. و فراموش نکنم عظیم ترین اجرای "شاه لیر" با بازی لارنس اولیویه را و ... اگر بهر کدام آثار شکسپیر فکر کنم، و اجراهای شگفتی که از آنها دیده ام... Much Ado About Nothing (UK, 1993) directed by Kenneth Branagh with Emma Thompson as Beatrice and Denzel Washington as Don Pedro and Michael Keaton as Dogberry از این نماش نامه ی شکسپیر گویا تنها یک ترجمه به فارسی موجود است که در مجموعه ی آثار نمایشی ویلیام شکسپیر ترجمه ی علاء الدین پازارگادی آمده و توسط انتشارات سروش در 1375 منتشر شده است.

Người đọc Mark Solario từ Pikurinskiy, Bryanskaya oblast', Russia

Người dùng coi những cuốn sách này là thú vị nhất trong năm 2017-2018, ban biên tập của cổng thông tin "Thư viện Sách hướng dẫn" khuyến cáo rằng tất cả các độc giả sẽ làm quen với văn học này.