Kim Bình Mai (Hộp 3 Cuốn) tải về miễn phí cuốn sách

Justin Morales _ustin_orales — Kriz ve baskı döneminde kitapların gücü hakkındaki bu anı kesinlikle detaylarının sahip olduğu romanların geçiş gücünden yoksun. Kitabın genel mesajı güçlü olsa da, gerçek kronolojik düzenden ziyade tema ile organize edilen ayrık anlatı yapısı beni ilhamdan daha karışık bıraktı ve daha büyük resmi anlamama yardımcı olmadı. Politika ve dünya meseleleri, özellikle ben doğmadan önce başlayan meseleler ile ilgili olarak döngüden oldukça uzak olan biri için, kitap sırasında İran'daki rejimle neler olup bittiği konusunda çok kafam karıştı. Ayrı grupların ne için savaştığını, kimin iktidarda olduğunu ya da yazarın kimin desteklediğini asla söyleyemedim. Rastgele aralıklarla zaman içinde ileri ve geri atlayarak anlatının ayrık yapısı, olayların diğer olayları hangi faktörleri etkilediğini ve tartıştığı insanların şeylerin büyük şemasına nasıl uyduğunu izlememe neden oldu. Hikaye için kronolojik olmayan bir anlatı yapısı gerekli olsaydı, bir tür zaman çizelgesi ya da en azından daha fazla bilgi için bir web sitesine yön vermenin bu konuda net bir şekilde yardımcı olabileceğini hissediyorum. Anıların netliğine de yararsız olan Nafisi’nin tutarsız diyalog gösterimleriydi. Bazı noktalarda tırnak işaretleri kullandı ve diğer noktalarda hepsini bir araya getirdi. Tüm konuşmalar tek paragraflarda yer alıyordu ve bu da kimin ne dediğini söylemeyi zorlaştırıyordu. Bu belirsizlik beni karakterlerin kişilikleri ve sesleri hakkında şüpheye düşürdü. Öğrencilerin Nafisi’nin sınıflarında okudukları romanlardaki ahlaki tartışmaların o zaman kendi hükümetlerinde neler olduğuna dair tartışmaları nasıl körüklediğini görmek ilginçti. En iyi romanlar her zaman okuyucunun kişisel bağlantılar kurmasına izin verse de, bazen Henry James'in Amerika'sı ve yirminci yüzyıl sonları İran'dan çok farklı yerlerde insanların nasıl ortak olabileceğini görmek zordur. Bununla birlikte, Nafisi’nin öğrencilerinden birinin dergisinde söylediği gibi, “like [Amerika gibi çökmekte olan bir toplumda bile hala bazı normlar, insanların yargılandığı bazı standartlar olduğunu bilmek iyi değildi” (199). Bu standartlar İran'da Amerika'dakiyle kesinlikle aynı olmasa da, herhangi bir yerde herhangi bir yerde kurallar ve sözleşmeler olması, bu tür kurallara karşı isyan edecek insanların olacağını gösterir. Nafisi ve en sevdiği öğrenciler, bu kadar değer verdikleri romanlarda topluma meydan okuyanların gerçek hayat yansımalarıdır. Tartıştıkları kitabı okumuş olsaydım, sınıfta okudukları kitapların bilgi ve analizlerini aydınlatıcı buldum. Ancak, tartıştıkları kitapların muhtemelen yarısı durumunda, arsa özeti olmadan kayboldum ve kendi kültürleriyle bağlantılar hakkında yaptıkları birçok noktayı kaçırdım. Sanırım bu kitap hakkında daha az olumsuz, okuma alışkanlıklarımda daha fazla yansıma ve onları geliştirmem gereken bir işaret.

Luqman Mat luqmanmatj9071 — I love Kristan's "voice". Her characters seem like women I would want to be friends with.

Martin Garcia _artin_design — Eolyn, Karin Gastreich's debut novel, is an excellent example of the other breed of Epic Fantasy epitomized by the works of Guy Gavriel Kay, which is to say, not the traditional "unlikely but fated and/or prophesied hero must face the dreaded return of dark lord." Instead, Gastreich's Eolyn focuses on the emotional, political, and physical conflicts between powerful and three-dimensional characters. You don't have any villains who do villainy because, well, that's just what villains do. Each character has compelling reasonable motivations. The action sequences are executed wonderfully and are unpredictable in that the character who "normally" triumphs doesn't always triumph. Gastreich launches her characters on unavoidable collision courses and with her tendency to avoid stereotypes-- or use them to her advantage to create a surprising turn of events--the climatic sequence is thrilling because, for once, you really don't know how it will end. The beginning of Eolyn, a clearly intentional nod to the fairytales of the Brothers Grimm, may give some readers pause as it feels young for an adult fantasy, but sticking with the story is amply rewarded and Gastreich does something with Eolyn in 328 pages that many fantasy authors fail to do with twice that page count: tell a complete and satisfying tale as the first novel of a trilogy. Readers of the aforementioned Guy Gavriel Kay and Robin Hobb will definitely enjoy this novel. (This review is of an Advanced Review Copy)