Vàng Vàng Bingo - Tập 2: Sức Khỏe Cơ Thể Người (2) tải xuống LIT miễn phí

Munish Kumar haicamon — I loved it...I really couldnt put the book down. Its a story you never thought would have happened. I feel so involved in their lives....i want to know what happens next.

Bart Groenzaad proboy — Once in awhile, a novel comes along that leaves you pondering long after you’ve put it down. It’s wisdom implores you to explore further the subtle nuances of meanings within the context of your own life. Astrid and Veronika is just such a book. The story is set in Sweden, where a young writer, Veronika, has rented a summer home, to work on her novel. She develops an unlikely friendship with a solitary older woman who lives in a lonely house near her in the countryside. I love the friendship that develops between the two women. During my own life, I have experienced friendships with women that are older than I, and often those are my favorite and most cherished relationships. In the readers guide at the back of the novel, the author relates a story about her own grandmother: “I first visited her in her home in Anaheim, California. One evening, we cooked together. Grandmother made her famous blueberry pie and I my fish soup. As we stood in her kitchen, she suddenly looked up from her work. ‘It’s a pity we are not the same age, you and I,’ she said. ‘We would be best friends.’ I looked back at her and said, ‘We are.’” Both the characters in the book have experienced love and loss. And death. Olsson shows us how many people deal with death and lost love through her characters, and in doing so, we see a bit of ourselves. As their friendship grows, they each learn some valuable lessons about life. One of my favorite passages is in the letter Astrid leaves for Veronika at the end of the book: “Love comes to us with no forewarning, and once given to us it can never be taken away. We must remember that. It can never be lost. Love is not measurable. It cannot be counted in years, minutes or seconds, kilos and grams. It cannot be quantified in any way. Nor can it be compared, one with the other. It simply is. The briefest brush with real love can sustain you for a lifetime. We must always remember that.” No person can escape being touched by death and loss. Astrid and Veronika shows us that love can overcome anything. 4 1/2 stars.

Maša Bajc _asa_ajc — When ever I come to names such as “Liosa”, “Borges”, “Cortazar”, “Fuentes”... I wish I knew Spanish language, as I’m sure works by these authors would have a different aroma and melody in their own tongues. Liosa is, for me, one of the greatest story tellers, whose works give me deliciousness in Persian as well, (if it’s translated by Abdollah Kowsari, for example). Mario Bargas Liosa uses a highly sophisticated techniques with a very delicate language in multiple viewpoint, as if I’m listening to “Sare”, my childhood story tellers whom supposed to drown me in sleep, but was keeping me awake instead. Liosa takes you to a place, and while you get used to the situation, become a bit relax, he leaves you for another situation, another character in another place, force you to follow him as a sleepwalker, burning of curiosity, apprehension and restlessness, while he continue to make new situations with new chracters out of nothing, absolutely relax with a smile on his lips. He doesn’t explain the characters, but procreates them and leave them on your lap, and disappears… بسیاری از آثار ماریو بارگاس یوسا به فارسی برگردانده شده. آنها که من دیده ام؛ "زندگی واقعی آلخاندرو مایتا" / حسن مرتضوی (ترجمه ی بدی نیست)، "سال های سگی" / احمد گلشیری (ترجمه ی خوبی ست)، "عصر قهرمان" / هوشنگ اسدی (ترجمه ی خوبی ست)، "مردی که حرف می زند" / قاسم صنعوی، "موج آفرینی"/ مهدی غبرائی (ترجمه ی روانی ست)، "جنگ آخر زمان"/ عبدالله کوثری(ترجمه بسیار خوبی ست)، "گفتگو در کاتدرال"/ عبدالله کوثری (ترجمه ی شاهکاری ست) و... برخی از این آثار را ابتدا به فارسی خوانده ام، و دیگر آثار را برای بازخوانی به ترجمه ی آنها به فارسی رجوع کرده ام. تجربه نشان داده که حال و هوای ترجمه ی فارسی، بهررو با ترجمه به زبان های انگلیسی، فرانسه و دانمارکی متفاوت است. در خواندن آثار بارگاس یوسا، بورخس، سروانتس، فوئنتس، کورتازار... حسرت ندانستن زبان اسپانیولی در من بیدار می شود چرا که به خوبی حس می کنم این آثار به زبان اصلی موسیقی متفاوتی دارند. با این وجود، روایت های ماریو بارگاس یوسا بهر زبانی لذت بخش است. روایت های یوسا بوی "قصه گویی" می دهد. او عادت دارد از جایی به جای دیگر برود و همین که به صحنه ای عادت می کنی، یوسا به محل و شخصیتی دیگر می گریزد، در صندلی هنوز جا نیفتاده ای که تو را از جا بلند می کند و به صحنه ی دیگر می کشاند، روی صندلی سرد تازه ای بنشینی تا ادامه ی روایت یوسا دوباره گرمت کند. یوسا قصه گویی ست حرفه ای که گاه از هیچ، همه چیز می سازد. با یوسا بسیار جاهای ندیده را دیده ام؛ برزیل را، پرو را و... بسیار جاها که دیده ام؛ وین، رم، آمستردام را را به گونه ای دیگر تماشا کرده ام... در کوچه ها و خیابان ها و رستوران ها و قهوه خانه های بسیاری نشسته ام، گاه آنقدر نزدیک و آشنا که انگاری در همان خانه ای که یوسا وصف کرده. روایت یوسا زنده می شود و در جان می نشیند. وقتی رمانی از یوسا را شروع می کنی باید وقایع و شخصیت ها را در اولین صفحه ها به خاطر بسپاری و از نام و مشخصات هیچ کدامشان نگذری. شخصیت ها و موقعیت ها در همان فصل اول و دوم مثل رگباری فرو می ریزند، و در فصول بعدی آنها را عین پازلی کنار هم می نشاند و تابلوی بی نظیرش را می سازد. زبان شخصیت ها از یکی به دیگری، همراه با روحیه و کار و بار و زندگی شان، تغییر می کند. یوسا دستت را می گیرد و تو را با خود وارد قصه می کند، همین که درگیر فضا و آدم ها شدی، غیبش می زند، تنهایت می گذارد تا انتهای روایت همپای شخصیت ها به سفر ادامه دهی. از یک موقعیت به دیگری، به دفتری، رستورانی، خانه ای و بستری، با آدم هایی که در نهایت خشم و خشونت، به کودکانی معصوم می مانند. گاه نشسته ام و مدت ها به عکس یوسا نگاه کرده ام؛ این معصومیت لبخند یوساست که همه ی قصه هایش را پر کرده؟

Stefu Eliza elizastefu9912 — A bang-up ending to this series. Some of Charlie's bits in this book are particularly awesome. I'll come around with a quote sometime soon.

Roberto Gallotta rgallotta — I enjoyed reading this book and finished it in just a few days. There are alot of mixed reviews on here about this book and I think it's because while it's a very compelling story, it feels a little dissatisfying at the end. Not that the end was bad, it was just that I read the entire book kinda waiting to see where it would go, and it didn't really go anywhere. Overall though, a good book that held my interest and that I would recommend.